ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မေခ်ာ (၃) ေယာက္ (ဒုတိယပိုင္း)

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မေခ်ာ (၃) ေယာက္ (ဒုတိယပိုင္း)

မည္မွ်ၾကာေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္ကိုမသိရ။ တေဒါက္ေဒါက္ႏွင့္ အခန္းတံခါးကို ေခါက္သံၾကားမွ သူတို႔ ၂ ဦးသား လူးလဲထၿပီး ဟိုတယ္မွေပးေသာ တဘက္ႀကီးမ်ားျဖင့္ အလွ်င္အျမန္ပတ္လိုက္ၾကသည္။ တံခါးေခါက္သူေတြကေတာ့ ဟိုတယ္၀န္ထမ္းေတြမဟုတ္ မမခ်ိဳ၏သူငယ္ခ်င္း မမႀကီး ၂ ဦးျဖစ္သည္။
`ဟဲ့ ခ်ဳိ ..... နင္ေတာ္ေတာ္ကဲေနတယ္ေပါ့ေလ။ ညေနေစာင္းသြားရင္ ငါတို႔ ပင္လယ္ေရ မစိမ္ရဘဲျဖစ္ေနဦးမယ္။ အခုလည္း ဗိုက္ဆာေနၿပီ။ ျမန္ျမန္လုပ္ၾက`
ဇာျခည္က ဤသို႔ အျမန္ေျပာကာ အခန္းတြင္းသို႔ ၀င္လိုက္သည္။
`ဟယ္ နင္တို႔ကလည္း ဒီေလာက္ေတာင္ ကားေမာင္းလာရတာ ေမာင္ေလးလည္း အနားယူခ်င္တာေပါ့`
`အမယ္ နင္အနားယူတာ ငါသိပါတယ္ေနာ္၊ လာၿပီးေတာ့ ညာမယ္ မၾကံနဲ႔` ဟု သီတာက ၀င္ေျပာျပန္သည္။
`ကဲေကာင္းၿပီ၊ ညေန ပင္လယ္ေရစိမ္ၿပီးရင္၊ ဘယ္မွမသြားနဲ႔ေတာ့ ငါတို႔ အခန္းမွာ
အပန္းေျဖၾကမယ္။ ဟုတ္ၿပီလား၊ ေက်နပ္လား၊ အဲဒီက်မွ နင္တို႔ ေတြ႔မယ္` ဟု မမခ်ိဳက ရယ္ေမာကာေျပာၿပီး စကားစကိုျဖတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ၀င္သြားသည္။ ေဇာ္ရဲတေယာက္ထဲ အခန္းထဲတြင္ မမခ်ိဳ၏ သူငယ္ခ်င္း ၂ ဦးႏွင့္ေငါင္စင္းစင္း က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ မမခ်ိဳႏွင့္ အေတာ္ကဲလိုက္ရသျဖင့္ အားအင္ကလည္း အတန္ငယ္ကုန္ၿပီး တလမ္းလုံး ကားေမာင္းလာခဲ့ရေသာေၾကာင့္ နားမည္ဆိုလွ်င္ နားခ်င္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ မမခ်ိဳ၏ သူငယ္ခ်င္း ၂ ဦးကေတာ့ သူတို႔ကို အနားေပးမည့္ပုံ မေပၚေခ်။ ၾကည့္ပါဦး ၀တ္စားထားသည္ကလည္း အပ်ံစား အမိုက္စား။ ညိဳစိမ့္စိမ့္ႏွင့္ သီတာ အသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ေဘာင္းဘီတိုတိုကို သူ႔တင္သားအလွေတြေပၚလြင္ေအာင္ ၀တ္ဆင္ထားၿပီး အေပၚက တီရွပ္အျပာႏုေရာင္ကေလးကို ၀တ္ဆင္ထားပုံမွာ အပ်ိဳေသြးၾကြစ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းမိန္းမငယ္တဦး ႏွင့္ပင္ တူေနေသးေတာ့သည္။ ဇာျခည္ကေတာ့ ကြာတားေဘာင္းဘီအၾကပ္ေပၚတြင္ ခ်ည္သားဘေလာက္တထည္ကို လွပစြာ၀တ္ဆင္ထားသည္။ ႏွစ္ဦးစလုံး အခန္းတြင္းမွ တီဗြီကို ခ်ယ္နယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းၾကည့္ရင္း ကေလးေတြလို ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကသည္။ ေဇာ္ရဲကေတာ့ တဘက္ႀကီးကိုပတ္ကာ ဆက္တီေပၚတြင္ ထိုင္ရင္း သူတို႔ကို ေငးေမာေနမိသည္။
`ေမာင္ေလးကေရာ ဒီကိုအရင္တုန္းက ေရာက္ဖူးလား` ဟု သီတာေမးသည္ကို
`ဟုတ္ကဲ့ ေက်ာင္းတက္တုန္းကေတာ့ ခဏတိုင္းေရာက္ဖူးပါတယ္၊ ေက်ာင္းၿပီးမွေတာ့ အခုတေခါက္က ပထမဆုံးပဲ`
`ေခ်ာင္းသာက အခုလိုအခ်ိန္ဆို ေပ်ာ္ဖို႔အေကာင္းဆုံးပဲ။ မမတို႔ကေတာ့ အဲဒါေၾကာင့္ ခြင့္ကို တပတ္ေလာက္ယူလိုက္တယ္။ ေအးေအးေဆးေဆးနားခ်င္လို႔ေလ` ဟု ဇာျခည္က ၀င္ေျပာလိုက္သည္။
ေဇာ္ရဲတေယာက္ကေတာ့ မမခ်ိဳအျပင္ သူ၏သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦးအား ထပ္မံ၍ ရင္ခုန္ေနျပန္ပါသည္။ ညေနပိုင္းတြင္ အျပင္သို႔မထြက္ေတာ့ဘဲ မမခ်ိဳဘာေတြမ်ားစီစဥ္မည္နည္းဆိုသည္ကိုေတာ့ သူႀကိဳတင္ရင္ခုန္ေနမိသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးဖြင့္သံၾကားၿပီး မမခ်ိဳတေယာက္ ထြက္လာပါသည္။ မမခ်ိဳ၏ တင္သားကားကားႀကီးမ်ားက တဘက္ပြပြႀကီးျခံဳထားလင့္ကစား လႈပ္ရမ္းကာေနသည္ကို ေဇာ္ရဲတေယာက္ သတိထားမိသည့္ႏွင့္ ေပါင္ၾကားမွ သတၱ၀ါႀကီးက ေမာင္ေထာင္ခ်င္လာျပန္ပါသည္။
`ကဲ ေမာင္ေလး ခ်ိဳးလိုက္ေတာ့၊ မင္းမမေတြက ေစာင့္ေနၾကၿပီ။`
ဟုတ္ကဲ့မမဟု သူကေျပာၿပီးအထ၊ ေပါင္ၾကားမွ အနည္းငယ္ႏိုးၾကားစျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ သတၱ၀ါႀကီး၏ ပုံပန္းသ႑ာန္အား သီတာတေယာက္ သတိထားျဖစ္ေအာင္ ထားမိလိုက္ပါသည္။ သီတာ၏ ခႏၶာကိုယ္မွ ၾကက္သီးေမႊးညင္းေလးမ်ား ထသြားသည္ကို ေဇာ္ရဲတေယာက္ သတိမထားမိဘဲ၊ ေရခ်ိဳးခန္းတြင္းသို႔ အလွ်င္အျမန္၀င္လိုက္ပါသည္။
ေဇာ္ရဲေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ မမခ်ိဳႏွင့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ စကားေျပာသံ ရယ္ေမာသံမ်ား အတိုင္းသားၾကားေနရပါသည္။ ေရခ်ိဳးအၿပီးတြင္ေတာ့ မမခ်ိဳတေယာက္လည္း ေဘာင္းဘီအတိုအၾကပ္ေလးျဖင့္ လွပခ်င္တိုင္းလွပ ၾကြရြခ်င္တိုင္း ၾကြရြကာျဖင့္ အျပင္သို႔ထြက္ရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၾကပါသည္။ ေဇာ္ရဲလည္း အ၀တ္အစားအျမန္လဲကာ မမခ်ိဳတို႔ႏွင့္ ထြက္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ဟိုတယ္မွအထြက္တြင္ ဟိုတယ္၀န္ထမ္းမ်ားက သူတို႔ေလးေယာက္ကို ေငးေမာၾကည့္႐ႈေနၾကသည္။ သူတို႔ေလးေယာက္စလုံး ေသာင္ျပင္ေပၚသို႔ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ ေသာင္ျပင္ေနပူပူေပၚတြင္ ပင္လယ္စာေရာင္းသူေလးမ်ား၊ စက္ဘီးငွားရမ္းသူမ်ား ေနပူပူထဲတြင္ ပင္လယ္ေရကို စိမ္ေနၾကသူမ်ားျဖင့္ စည္ကားလို႔ေနသည္။ ေသာင္ျပင္ေပၚအေရာက္တြင္လည္း ရန္ကုန္မွ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္သူမ်ား ေခ်ာင္းသာသို႔ လာသည့္အလား သူတို႔ေလးေယာက္ကို ေငးေမာေနၾကသည္။ ေငေမာၾကေပမေပါ့ မမခ်ိဳႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း အပ်ံစား အမိုက္စား သူကလည္း ေရႊမင္းသားပမာျဖစ္ေနၾကသည္ကိုး။
ငါးကင္ေရာင္းသည့္ ေစ်းသည္မေလးတေယာက္ကိုေခၚလိုက္ၿပီး ေက်ာက္ပုစြန္ကင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ငါးကင္မ်ားကို ၀ယ္လိုက္သည္။
`ေမာင္ေလး၊ ဘီယာေသာက္မလား`
`ေကာင္းသားပဲ မမ၊ မမတို႔ေရာ`
`အင္း၊ ေက်ာင္းမွာေတာ့ တပည့္ေတြေရွ႔ စတိုင္ႀကီး တခြဲသားနဲ႔ ေနေနရတာ အခုေခ်ာင္းသာေရာက္တုန္းေတာ့ ကဲမယ္ေလ၊ ေသာက္မွာေပါ့`
ေရခဲပုံးအထမ္းေလးျဖင့္ လာေရာက္ေရာင္းေသာ ကေလးငယ္တဦးထံမွ တိုက္ဂါးဘီယာပုလင္း (၄) လုံး၀ယ္လိုက္သည္။ ေကာင္ေလးကေတာ့ ပိုက္ဆံျပန္အမ္းၿပီး သူတို႔ေလးဦးကို ေငးေမာေနျပန္သည္။
ငါးကင္ေရာင္းသည့္ ေကာင္မေလးကလည္း မျပန္ေသးဘဲ
`မမႀကီးတို႔က ႐ုပ္ရွင္အဖြဲ႔ကလား` ဟု စပ္စုျပန္သည္။
`မဟုတ္ပါဘူးညီမေလးရယ္၊ မမတို႔က ရန္ကုန္ကပါ၊ လာလည္တာပါ။ ေနပါဦး မမတို႔က ႐ုပ္ရွင္မင္းသားမင္းသမီးေတြနဲ႔ တူေနလို႔လား`
`အင္း၊ မမက စိုးျမတ္သူဇာနဲ႔တူတယ္၊ ဟိုမမက မ်ိဳးသႏၱာထြန္းနဲ႔တူတယ္၊ ဟိုမမက နႏၵာလႈိင္နဲ႔တူတယ္` ဆိုၿပီး မမခ်ိဳ၊ မသီတာႏွင့္ ဇာျခည္တို႔ကိုၾကည့္ကာေျပာလိုက္သည္။ မမခ်ိဳကဆက္ၿပီး
`ဒါျဖင့္ ဒီကိုကိုႀကီးကေရာ`
`ဒီအကိုႀကီးကေတာ့ ေနထက္လင္းနဲ႔တူတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေနထက္လင္းက အကိုႀကီးထက္ အသားပိုျဖဴတယ္၊ အကိုႀကီးကေတာ့ အရပ္ပိုျမင့္တယ္` ဟု သြက္လက္ခ်က္ခ်ာစြာေျပာျပန္သည္။ သူတို႔ေလးေယာက္စလုံး ကမ္းစပ္မွ ခပ္လွမ္းလွမ္း အုန္းပင္တန္းမ်ားေအာက္သို႔ ဦးတည္လိုက္ၾကသည္။ ျဖဴလြေနေသာ သဲျပင္ခပ္ေႏြးေႏြးေပၚသို႔ ေအးစက္ေနသည့္ ဘီယာပုလင္းမ်ားကို တင္ကာ သူတို႔၏ ပင္လယ္ခရီးအခမ္းအနားကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ စတင္ျဖစ္ၾကသည္။ ေဇာ္ရဲႏွင့္ မမခ်ိဳကေတာ့ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းကဲခဲ့သည့္ဒဏ္ကို ခံေနရၿပီျဖစ္သည္။ အနည္းငယ္ႏုံးခ်ိေနသည္။ ဘီယာပုလင္းမ်ားကိုဖြင့္ေဖာက္လိုက္ၿပီး Cheers ဟု ၿပိဳင္တူျမည္ေၾကြးၾကကာ ေမာ့ခ်လိုက္ၾကသည္။ ငါးကင္မ်ား ပုစြန္ကင္မ်ားႏွင့္အတူ မမခ်ိဳေရာ ေဇာ္ရဲပါ ျပန္လည္ လန္းဆန္းတက္ၾကြလာၾကသည္။ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ စၾကေနာက္ၾကႏွင့္ ေခတၱမွ် တပ္မက္မႈေတြကင္းမဲ့ကာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေလးေတြလို ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကျပန္သည္။ ပင္လယ္ကိုၾကည့္ကာ ဘီယာမ်ားျဖင့္ အေမာေျဖၿပီးသည္ႏွင့္ အခန္းသို႔ ျပန္ၾကၿပီး ပင္လယ္ထဲဆင္းရန္ အ၀တ္အစားမ်ား လဲလိုက္ၾကသည္။ တင္းၾကပ္ေနေသာ အသားကပ္ေဘာင္းဘီတိုမ်ားႏွင့္ မမခ်ိဳတို႔ကို ေဇာ္ရဲတေယာက္ ရင္ခုန္စြာျဖင့္ ေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္။ ေဇာ္ရဲကလည္း ေဘာင္းဘီတိုအၾကပ္ေလးကို ၀တ္ထားရာ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးက တင္းျပည့္ေဖာင္းကားလို႔ေနသည္။ မမခ်ိဳကေတာ့ ရင္ေတြအျပတ္ခုန္ခဲ့ၿပီးေသာ္လည္း သူ႔သူငယ္ခ်င္း ၂ ဦးမွာမူ ေဇာ္ရဲကိုၾကည့္ကာ ေရေတြဘာေတြပင္ငတ္သလို ၾကက္သီးေမႊးညင္းေတြပင္ ထလာျပန္သည္။
`ကဲ ေရထဲဆင္းၾကမယ္` ဟုဆိုကာ ေဇာ္ရဲ၏ ၾကြက္သားစိုင္မ်ားျဖင့္ လွပဖုၾကြေနသည့္ လက္ေမာင္းႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း မမခ်ိဳက ဦးေဆာင္လိုက္သည္။ အားလုံး ကေလးေတြလို ေပါ့ပါးသြက္လက္စြာျဖင့္ ကမ္းစပ္ဆီသို႔ ေျပးဆင္းခဲ့ၾကသည္။ သီတာႏွင့္ ဇာျခည္၏ အသားကပ္ေဘာင္းဘီေအာက္တြင္ မည္သည့္အတြင္းခံမွ် ၀တ္ဆင္ထားျခင္းမရွိသည္ကို ေဇာ္ရဲသတိထားမိသည္။ တီရွပ္အၾကပ္ကေလးမ်ားေအာက္တြင္လည္း စေနခိုင္မ်ားက လြတ္လပ္စြာလႈပ္ရွားေနၾကသည္။ ပင္လယ္ေရ၏ ေအးျမေသာအထိအေတြ႔ေၾကာင့္ အားလုံး လန္းဆန္းသြားၾကသည္။ ဘီယာ တပုလင္းစီ၏ ႏူးညံ့ေသာ အရွိန္ေၾကာင့္လည္း ေပါ့ပါးလြတ္လပ္ေနသည္။ ေဇာ္ရဲက က်န္းမာေရးကို ထိန္းသိမ္းသည့္အေနျဖင့္ ဘီယာကို အရမ္းမေသာက္ပါ။ ေရလႈိင္းေတြက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း႐ိုက္ခတ္လာတိုင္း အားလုံး ၀႐ုန္းသုန္းကားျဖစ္ကာ ေပြ႔ဖက္မိသည့္အရသာမ်ားကိုလည္း အားလုံးႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေနၿပီ။ ေက်ာင္းမွာ ဟန္ေဆာင္ေနထိုင္ရျခင္းမ်ားကိုလည္း မမခ်ိဳက လႊတ္ပစ္လိုက္သည္။ သီတာႏွင့္ ဇာျခည္လည္း ထို႔အတူပင္။ သူတို႔ အမ်ိဳးသားမ်ားႏွင့္ ရည္းစားကို ေမ့ေလ်ာ့သြားၾကၿပီျဖစ္သည္။
ေရကူးရင္း ေရငုပ္ရင္းျဖင့္ မမခ်ိဳကိုသာမက သီတာႏွင့္ ဇာျခည္တို႔၏ အသားစိုင္မ်ားကို ကိုင္မိသည့္အႀကိမ္ေပါင္းကလည္း မနည္းေတာ့ေခ်။ တခါ ေဇာ္ရဲတေယာက္ မမခ်ိဳမွတ္ၿပီး သီတာ၏ တင္သားစိုင္ႀကီးကို ေရေအာက္ထဲမွ ကိုင္မိေနသည္။ သီတာကလည္း မ႐ုန္း၊ ေဇာ္ရဲကလည္းမလႊတ္။ ေရေပၚ ေခါင္းေဖာ္လိုက္မွ သီတာမွန္းသိရေတာ့သည္။ သီတာ၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ပန္းႏုေရာင္မ်ားေျပးသြားခဲ့သည္။ အေနာက္မ်က္ႏွာမွာ ပုစြန္ဆီေရာင္အေသြးျဖင့္ ေန၀န္းႀကီး၏တေန႔တာႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မွ သူတို႔အားလုံး ပင္လယ္ေရထဲကတက္ခဲ့ၾကသည္။ ေရထဲဆင္းလာတုန္းကထက္ အေပၚျပန္အတက္မွာ အသားစိုင္ေတြက ဖုထစ္မို႔ၾကြေနၾကသည္။ ထို႔အတူ ေဇာ္ရဲတေယာက္သည္လည္း ကာမအဆိပ္မ်ား တဖန္ျပန္လည္တက္စျပဳခဲ့ၿပီျဖစ္ပါသည္။
`ကဲ ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ ဟိုတယ္မွာပဲ ညေနစာစားမယ္၊ ၿပီးရင္မထြက္ေတာ့ဘူး။ ငါ့အခန္းထဲမွာပဲ ေပ်ာ္ၾကရေအာင္`
မမခ်ိဳတေယာက္ အားလုံးကိုေျပာလိုက္ပါသည္။ သီတာႏွင့္ ဇာျခည္ကေတာ့ သူတို႔အခန္းဆီသို႔ထြက္သြားၾကသည္။ မမခ်ိဳႏွင့္ ေဇာ္ရဲကေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းတြင္းသို႔ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း ၀င္လိုက္ၾကသည္။ မမခ်ိဳ၏ ကိုယ္ခႏၶာတခုလုံးကို ေဇာ္ရဲတေယာက္ ဆပ္ျပာေမႊးျဖင့္ ပြတ္သပ္ရင္း သန္႔စင္ေပးသလို မမခ်ိဳကလည္း ေဇာ္ရဲတကိုယ္လုံးကို ပြတ္တိုက္ေပးျပန္ပါသည္။
`ေမာင္ေလး၊ ဘယ္ႏွယ္လဲ၊ မမခ်ိဳ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေရာ သေဘာက်လား`
႐ုတ္တရက္ေမးခြန္းအား ေဇာ္ရဲ ျပန္မေျဖႏိုင္ပါ။ ရွက္သည္လည္းမဟုတ္ ေၾကာက္သည္လည္းမဟုတ္၊ အံ့အားသင့္သည္ကေတာ့အမွန္။
`ကဲပါရွက္မေနပါနဲ႔။ သူတို႔က မမရဲ႔ အရင္းႏွီးဆုံးသူငယ္ခ်င္းေတြ။ ေန႔လည္က ေမာင္ေလးေရခ်ိဳးေနတုန္း မမတို႔ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူတို႔က ေမာင္ေလးနဲ႔ ၾကံဳဖူးခ်င္တယ္တဲ့` ဟုေျပာၿပီး ေဇာ္ရဲ၏ ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးအား အထက္ေအာက္ ပြတ္သပ္ေပးေနျပန္သည္။ ေနာက္ဆက္ၿပီး ...
`တကယ္ေတာ့ မမတို႔ ၃ ေယာက္လုံးက မမတို႔လိုခ်င္တဲ့ အခ်စ္မ်ိဳးေတြ မရခဲ့ၾကဘူး။ မမတို႔လိုခ်င္တဲ့ ကာမအရသာလည္း မရခဲ့ဖူးဘူး။ ဇာျခည္ဆို ပိုသနားစရာေတာင္ေကာင္းေသးတယ္။ အခုသူယူမယ့္ ဗိုလ္မွဴးက အိမ္ကသေဘာတူလို႔၊ လက္မထပ္ခင္မွာ အဲဒီဗိုလ္မွဴးေတာင္းဆိုလို႔ ၂ ခါေလာက္အိပ္ၿပီးၿပီ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ေက်နပ္မႈမရဘူး`
`ဒါဆို မယူနဲ႔ေပါ့မမရဲ႔ မရဘူးလား။`
`မရဘူးေမာင္ေလးရဲ႔၊ မမလည္း ဗိုလ္မွဴးကေတာ္တေယာက္ပဲ။ မမတို႔လိုမ်ိဳး ပညာတတ္ေတြကိုယူမွ သူတို႔ ရာထူးတက္တာေလ၊ ဒါေပမယ့္ မမေယာက်ာ္းကေတာ့ မမအတြက္ လိင္ဆက္ဆံရတာကလြဲလို႔ အစစအရာရာ လိုေလးေသးမရွိပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ လူႀကီးနားမွာဆိုေတာ့ သူ႔ေရွ႔ေရးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ ဇာျခည္ကေတာ့ အဲလိုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး`
`ဘယ္လိုဟင္ မမ ` သူက စကားျဖတ္ေမးလိုက္သည္။
`ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္။ သူယူမယ့္သူက ေနာင္ေရးေတာ့ စိတ္ေအးရေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ေရးမွာေတာ့ ျပႆနာရွိလာႏိုင္တယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ သူ႔ေယာက်္ားပစၥည္းက ေသးေသးေလးလို႔ေျပာတယ္။ ေနာက္ၿပီး ပစၥည္းကေသးေတာ့ အားမလိုအားမရျဖစ္ၿပီး ၾကင္နာမႈလည္းမရွိဘူး။ ဆက္ဆံတိုင္း ဆံပင္ေတြဘာေတြေဆာင့္ဆြဲတတ္ေသးတယ္တဲ့။ ဇာျခည့္အေၾကာင္းကိုလည္း မမကသိတယ္။ သူက မိန္းကေလးထဲမွာ ေတာ္ေတာ္စိတ္ျပင္းထန္တယ္။ အဲဒီဗိုလ္မွဴးနဲ႔ ၂ ခါေလာက္ေနၿပီးေတာ့ သူအာသာမေျပတဲ့အေၾကာင္း မမကို ဖုန္းဆက္လာတယ္။ အဲဒီဗိုလ္မွဴးက အေျမာက္တပ္ကေလ။ မိတၳီလာကေပါ့`
`အဲဒါဆို မမဇာျခည္အတြက္ ရင္ေလးစရာပဲေနာ္`
`ေအးေပါ့။ လူႀကီးေတြကလည္း စီစဥ္ၿပီးသားျဖစ္ေတာ့ ခက္ေနေတာ့တာေပါ့။ ကဲပါေလ ဒါေတြက ကိစၥမရွိပါဘူး။ အခုမမတို႔ ကဲၾကတာကိုလည္း ေမာင္ေလးဖက္က ႏႈတ္လုံေပးေနာ္။ မမတို႔ကလည္း ေမာင္ေလးကလြဲၿပီး ဘယ္သူနဲ႔မွ ဒီလို သြားဖူးေနဖူးတာမဟုတ္ဘူး`
`စိတ္ခ်ပါမမ၊ ကၽြန္ေတာ္ ကတိတည္ပါတယ္။` ဟုေဇာ္ရဲကျပန္ေျပာလိုက္သည္။
`ေနာက္ၿပီး မမမွာခ်င္တာက ဇာျခည္ကိုေတာ့ နည္းနည္းညွာၿပီးလုပ္ေပးေနာ္၊ သူက မမတို႔လို အိမ္ေထာင္သည္လည္းမဟုတ္ဘူး။ ကာမထန္ေပမယ့္ အေတြ႔အၾကံဳအရကနည္းေသးတယ္ေလ၊ ေနာက္ၿပီး မင္းပစၥည္းကလည္း မမေတာင္ အသက္႐ႈရပ္သြားသလားေအာက္ေမ့ရတယ္။`
`ဟုတ္ကဲ့ပါမမ၊ ကၽြန္ေတာ္သတိထားၿပီးဆက္ဆံပါမယ္`
သူတို႔ ၂ဦး စကားေျပာရင္း ေရခ်ိဳးသည္မွာ အေတာ္ၾကာသြားသည္။ ေရခ်ိဳးျခင္းအားအဆုံးသတ္လိုက္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္မ်ားကို တဘက္မ်ားျဖင့္ ေျခာက္ေသြ႔သြားေစရန္ ျပဳလုပ္လိုက္ၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္ အသားအလွဆီမ်ားကို မမခ်ိဳတလွည့္ ေဇာ္ရဲတလွည့္ အျပန္အလွန္လိမ္းေပးရင္း အနားယူေနၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ညေနစာစားရန္ ၄ ဦးစလုံး ဟိုတယ္ထမင္းစားခန္းဆီသို႔ ထြက္ခဲ့ၾကေတာ့သည္။
အခန္းျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ သီတာႏွင့္ ဇာျခည္တို႔အား မမခ်ိဳမွ သူတို႔အခန္းအားမျပန္ေစေတာ့ဘဲ။ ေဇာ္ရဲတို႔အခန္းတြင္သာေနရန္ေျပာဆိုလိုက္သည္။ သူတို႔ ၄ ဦးစလုံး တသက္မေမ့ႏိုင္မည့္ ကာမပြဲေတာ္ႀကီးကို အားပါးတရျဖင့္ တညလုံး ႏႊဲၾကေတာ့မည္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။